Τις περισσότερες φορές είναι κληρονομικής αιτιολογίας, αλλά μπορεί να οφείλεται σε αδυναμία ή σύσπαση κάποιων μυών του ποδιού. Αναφορές στην παγκόσμια βιβλιογραφία φτάνουν το ποσοστό της έως 20% του πληθυσμού (1 στα 5 άτομα δηλαδή), ενώ στην Ελλάδα μελέτες στα παιδιά δείχνουν ποσοστό γύρω στο 15%.

Ωστόσο, δύο στα τρία από τα παραπάνω παιδιά δεν θα έχουν ποτέ ιδιαίτερα συμπτώματα και όσο τα παιδιά μεγαλώνουν η βλάβη θα διορθώνεται. Αυτό που ενδιαφέρει κυρίως εμάς τους ιατρούς είναι όταν η χαμηλή ποδική καμάρα συνοδεύεται από άλλες παραμορφώσεις του ποδιού, είτε όσον αφορά στα οστά ή σε παρουσία αυξημένων πιέσεων στο πελματογράφημα. Και αυτό γιατί θέλουμε με κάποια θεραπεία, όπως είναι οι ορθωτικοί πάτοι, να προστατεύσουμε όλο το πόδι από τις ανώμαλες φορτίσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως σε διάφορες μελέτες που έχουν γίνει σε ασθενείς με προβλήματα στα ισχία ή στα γόνατα, βρέθηκε πως οι παραπάνω ασθενείς σε ποσοστό 70 έως και 95% είχαν κάποιες διαταραχές στα πόδια τους με συχνότερη αυτή της πλατυποδίας.

Η καλύτερη ηλικία για να επέμβει κάποιος είναι πριν τα 4 χρόνια του παιδιού, με τη λογική πως θα υποβοηθήσει να διορθωθούν γρήγορα τα παιδιά που και χωρίς βοήθεια θα είχαν σταδιακή βελτίωση, ενώ θα προλάβει να μην χειροτερέψουν τα παιδιά που δεν θα μπορούσαν από μόνα τους να διορθωθούν. Υπάρχουν και άλλες μορφές πλατυποδίας, όπως είναι η δύσκαμπτη που συνήθως είναι επώδυνη και οφείλεται σε ανατομικές ή νευρολογικές διαταραχές, ή η επίκτητη που παρουσιάζεται αργότερα στην ηλικία και οφείλεται σε ανεπάρκειες μυών (πχ του οπισθίου κνημιαίου). Το χειρουργείο χρειάζεται σπάνια και μόνο για τις δύσκολες περιπτώσεις.